Maak kennis met buurtcoach Jordy uit Deinze.
Naast zijn functie als buurtcoach is Jordy schrijver, bestuurder van een lokaal jeugdhuis en mantelzorger. Als schrijver heeft hij de handen vol met projecten in binnen- en buitenland. Af en toe pent hij ook iets neer over het thema mantelzorg. Hij is zelf ook mantelzorger voor zijn moeder die lijdt aan de ziekte van parkinson. In het lokaal jeugdhuis schenkt hij veel aandacht aan mentaal welzijn.
Buurtcoach, wat houdt dat in?
“Ik ben een aanspreekpunt voor mantelzorgers en buurtbewoners. Heb je het moeilijk of wil je gewoon een babbel? Dan kan je mij aanspreken. Maar meestal spreek ik de mensen zelf aan.
De combinatie van bureau- en buitenwerk (met mensen praten) vind ik heel leuk. Iedereen in Deinze kan mij herkennen aan mijn rode pull of T-shirt. Op de voorkant staat er ‘Zorgzame Buurten’ gedrukt. Op de achterkant ‘buurtcoach Deinze’. Ik vind het belangrijk om herkenbaar te zijn voor mensen. Inwoners van Deinze weten dat ze mij mogen aanspreken. Zo vind je mij vaak terug in het centrum van Deinze en in het Donzapark waar zich veel mensen bevinden. Ik maak dan van de gelegenheid gebruik om een babbeltje te slaan met hen. Via deze babbels probeer ik te achterhalen hoe het echt gaat met de persoon en of deze persoon een mantelzorger is of een buurtbewoner die iets wil betekenen voor de buurt.”
Ik vermoed dat niet elke persoon open staat voor een gesprek met een wildvreemde?
“Klopt. Je merkt snel of een persoon wel of niet het gesprek wil aangaan. Soms zijn mensen een beetje argwanend als je hen aanspreekt. Maar gelukkig geldt dat niet voor iedereen. Ik begin mijn babbels vaak met ‘het is mooi weer hé vandaag’ of ‘wat een mooi hondje’. Dat dient als bruggetje om dieper in gesprek te gaan en wat achtergrondinformatie te verzamelen: ‘woon je in de buurt?’ of ‘ik zie dat je iemand duwt in een rolwagen, zorg je al lang voor deze persoon?’.
Dus vanuit een laagdrempelig, eenvoudig gesprek probeer ik mijn voelsprieten uit te steken en te polsen naar wat dieper speelt bij een persoon of een gezin. Ik neem altijd mijn visitekaartjes en brochures mee. Mensen zijn altijd welkom om langs te komen in mijn bureau als ze bepaalde zaken willen bespreken.”
Je bent ook bezig met het project ‘Zorgzame Buurten’. Wat is het doel van dit project?
Binnen het project ‘Zorgzame Buurten in Deinze’ ligt de focus vooral op mantelzorgers bereiken en de verbinding met de buurt. Ik breng mantelzorgers samen en organiseer maandelijks buurtactiviteiten. Dat kan gaan van volksspelen tot een activiteit waarbij de ijskar komt.
Je organiseert ook mantelzorgcafés. Hoe verlopen die?
Naast de activiteiten voor ‘Zorgzame Buurten’ organiseer ik elke maand mantelzorgcafés. Ik zorg voor een maandelijkse afwisseling tussen informatieve en ontspannende thema’s. Voor de informatieve thema’s nodig ik sprekers uit. Naomi De Bruyne (coördinator Steunpunt Mantelzorg) gaf onlangs infosessies over ‘zelfzorg’, ‘patiëntrechten’ en ‘afspraken tijdens de zorg’. Yoga, een wandeling en een workshop handmassage hoorden bij het aanbod van ontspannende activiteiten.
Komen er veel mantelzorgers naar je activiteiten?
Er komen meestal 25 à 30 personen naar onze activiteiten. Ik doe veel moeite om mensen uit te nodigen en dat loont. Het is een grote groep maar tijdens een mantelzorgcafé splits ik de aanwezigen op in verschillende groepjes. Gelukkig krijg ik veel hulp van vrijwilligers. Zij verzorgen de praktische zaken zoals drankjes en koekjes brengen en de zaal klaarzetten. Dat zorgt ervoor dat ik de tijd heb om te praten met de mantelzorgers. Zonder vrijwilligers zou het niet haalbaar zijn.
Mensen komen graag naar de mantelzorgcafés. Enerzijds voor de info of gesprekken met mij, anderzijds om met andere mantelzorgers in contact te komen en met elkaar levenservaringen uit te wisselen. Vaak hebben ze daar meer aan dan aan louter informatieve bijeenkomsten.
“We zijn blij dat we al veel Deinse mantelzorgers hebben kunnen bereiken en ondersteunen. We kunnen met trots zeggen dat het mantelzorgcafé een schot in de roos is.”
Conny De Spiegelaere, schepen bevoegd voor senioren.
Het is vaak moeilijk om mantelzorgers te bereiken. Wat zijn jouw tips hiervoor?
Focus niet op de grote groep mantelzorgers. Maar spits je toe op welke mantelzorgers je wil bereiken: jongeren, jongvolwassenen, zorgouders, senioren. Ga na op welke plaatsen je doelgroep komt. Benader ze, wees niet bang om ze aan te spreken en laat ze kennismaken met jouw organisatie en wat je voor hen kan betekenen.
Welke noden ervaar je bij mantelzorgers met wie je in contact komt?
Ik hoor vaak signalen van eenzaamheid. Enerzijds zijn er mantelzorgers die in een sociaal isolement geraken omdat ze dag en nacht bezig zijn met de zorg. Hierdoor hebben of maken ze geen tijd voor andere zaken zoals familie of vrienden bezoeken, hun hobby. Anderzijds is er eenzaamheid wanneer het mantelzorgen stopt door het overlijden van de zorgvrager. Het leven neemt een drastische wending en plots gaat de persoon van een dag boordevol zorgtaken naar niks meer. Met als gevolg dat de persoon in het spreekwoordelijke ‘zwarte gat’ valt.
Ik ontmoet ook mantelzorgers die info willen over hun rechten en sociale voordelen. En mensen die even nood hebben aan een andere omgeving, weg uit hun zorgsituatie. Daarom zijn onze mantelzorgcafés en activiteiten vaak momenten van ‘me-time’ voor mantelzorgers.
Welk verhaal is je tot nu toe het meest bijgebleven?
De mantelzorgcafés worden maandelijks georganiseerd. Het is leuk om telkens een grote groep te ontvangen met af en toe nieuwe gezichten. Het is mooi om de groep te zien groeien: mensen beginnen elkaar te helpen, er ontstaan vriendschappen en sommigen komen zelfs al bij elkaar op bezoek.
Een maand geleden was ik ziek. Mijn ziekte viel net in de periode waarin een mantelzorgcafé gepland was. Ik kon dus niet aanwezig zijn. Maar de mantelzorgers én de vrijwilligers hebben ervoor gezorgd dat het mantelzorgcafé wel kon plaatsvinden. Dat vond ik fijn.
Naast burenverbinder ben je ook schrijver. Wat zijn je volgende projecten?
Ik ben lid van het collectief van de ‘letterzetter’. Dat is de stadsdichter van Kortrijk en rond de stadsdichter werkt een collectief waar ik deel van uitmaak. Ik neem deel aan verschillende projecten in het collectief. Zo correspondeerde ik met een collega sociaal werker over mantelzorg. Onlangs werd ik geselecteerd om mee te gaan op schrijfresidentie naar Parijs met ‘deBuren’.